نمایشنامه‌ی دکتر شمسایی به قلم منوچهر یزدانی اولین بار با نام «مسافرت» منتشر شد. این نمایشنامه داستان چند مسافر را روایت می‌کند که به انتظار ماشینی کنار جاده‌‌ای ایستادند و از بد روزگار دکتر شمسایی آنها را سوار می‌کند. در ابتدای سفر به مسافران وعده‌ی سفر مجانی می‌دهد اما در طول سفر حتی پول غذایش را هم از مسافران می‌گیرد. مدام دم از معرفت و دوستی با مسافران می‌زند اما از صد تا دشمن برای آنها بدتر است. او و دوستش برای مسافران نقشه کشیده‌اند و تمام پول مسافران را از آنها می‌گیرند.
تمام این اتفاقات با طنزی تلفیق شده که خواننده را در کنار داستان نگه می‌دارد. قلم منوچهر یزدانی و بکارگیری لهجه‌ی آبادانی جذابیت این کار را چندین برابر می‌کند.
شخصیت سازی درست نیز به کمک دیگر عوامل بر جذابیت داستان می‌افزاید. دکتر شمسایی شخصیتی تقلبی و پر از تناقض است. حتی لقب دکتر هم با سواد و فهم او در تضاد است. شخصیت‌های دیگر مثل جوان مکانیک، مرد کتابخوان، عطار، پسر کوچک و پیرمرد همه متناسب با نقش و هدفی که در داستان دارند به خوبی ساخته و پرداخته شده‌اند.
هوشنگ گلشیری درباره‌ی این نمایشنامه می‌نویسد:
مسافرت گر چه به ظاهر و بر اساس واقعه‌ای متعارف بنا شده است و در مکانی محدود و با حوادث جزئی اما تقابل آدمها و نیز – که از همه مهمتر است- تناقض ذاتی شخصیت اصلی گاهی چنان بر ملا کننده‌ی خصلت‌هاست که قهقهه‌ی خنده، البته با اشکی به گوشه‌ی چشم به دنبال می‌آورد، در عالم آثار طنز با مایه‌ای از نراژدی مسافرت به راستی غنیمت است.
