سالهای سال است که بازار داستان کوتاه و داستان نویسی گرم است.نویسنده های زیادی را می بینیم که در دنیا به شکل حرفه ای مشغول به این کارند.
در ایران نیز افراد زیادی مشتاق نوشتن داستان هستند ولی متاسفانه خیلی ها نوشتن داستان کوتاه را جدی نمی گیرند و مفهوم داستان در ذهن خیلی از آدمها بد جا افتاده است.
من همیشه داستان نویسی را چالشی سخت تر از نوشتن رمان می دانم.
وقتی که داستانهای قدیمی را می بینیم یا مشنویم به نظرمان این جمله خنده دار می آید ولی وقتی شکل درست داستان و عوامل شکل دهنده داستان را بررسی می کنیم تازه به واقعیت امر پی می بریم.
مهم ترین عامل شکل دهنده ی هر داستانی پیرنگ داستانی است.پیرنگ مجموعه ای از علت و معلول هاست.
در کتاب بیست کهن الگوی پیرنگ نویسنده از پیرنگ به عنوان قطب نمایی یاد می کند که اجازه ی انحراف داستان را نمی دهد و راه درست را برای ادامه ی داستان به نویسنده نشان می دهند.
انسن دبیل در کتاب حرفه:داستان نویس می گوید: پیرنگ به وسیله ی حادثه ی اصلی ساخته می شود.منظور از حادثه های اصلی آن حادثه هایی است که پیامد های مهم داستان را دربر می گیرند.
مثلا اتفاقی مثل حمام کردن ممکن است داستان را به هیچ سمت و سویی سوق ندهد و جزئی به حساب بیاید اما اگر همین حمام کردن در یک داستان دیگر موجب کشته شدن شخصیت شود حادثه ی مهمی است و در شکل گیری پیرنگ نقش دارد.
پیرنگ به واسطه ی یک حادثه مثلا یک قتل در یک ساختمان شکل می گیرد می توان نام این حادثه را کنش گذاشت در مقابل کنش واکنش شخصیت های داستان را می بینیم حالا باید علت قتل را جستجو کرد و در ادامه ما باید با اتفاقات جدیدی روبه رو شویم مثلا کشف یک نشانه از قاتل.
هر چه علت و معلول هایمان منطقی تر و همچنین کنش و واکنش های داستان بیشتر باشد پیرنگ قوی تری داریم.
پیرنگ نیروی حرکت دهنده ی پیرنگ است.
مثلا فرض کنید داستانمان در رابطه با پسری باشد که از دختری خواستگاری می کند و جواب منفی می گیرد؛ حال اگر پسر بعد از شنیدن جواب منفی برود و پشت سرش را هم نگاه نکند که داستان شکل نمی گیرد.چون پیرنگ و علت و معلولی نداریم اما اگر دختر به پسر بگوید به این علت که تو معتاد هستی به تو جواب رد دادم، ممکن است شخصیت داستان ما برود به دنبال اینکه ترک کند و بعد اتفاقاتی به دنبال این ترک کردن برایش بیفتد و اینطوری پیرنگ داستان ما شکل می گیرد و داستان در سایه ی پیرنگ به جلو حرکت می کند.
پیرنگ داستان سبب انسجام داستان می شود و اگر نباشد داستان ما ممکن است از خط داستانی خود خارج شود.
