در پست قبل با هم بخش‌هایی از کتاب خودشناسی آلن دو باتن را خواندیم و تا اینجا رسیدیم که اولین پرسش برای ورود به نعمق فلسفی این سوال است که هم اکنون بابت چه چیزی اضطراب دارم؟
«زندگی بیشتر از آن حدی نگران کننده است که حاضر به پذیرش آن هستیم.طی جلسه ی تعمق فلسفی باید به اضطراب ها فرصت دهیم تا خودشان را درک کنند؛زیرا سه چهارم پریشانی های ما ناشی از این است نیست که چیزهای نگران کننده وجود دارند بلکه ناشی از آن است که به نگرانی‌هایمان فرصت لازم و کافی نمی دهیم که درک شوند و بدین ترتیب خنثی گردند.»
در واقع با نادیده گرفتن نگرانی ها یا برعکس خیلی بزرگ کردنشان با آنها برخوردی نامعقول می کنیم و همین برخورد نامعقول شاید بیشتر از خود نگرانی به ما ضربه بزند.
گاهی اوقات سرعت فکر کردن ما به نگرانی ها از سرعت نور هم بیشتر از در هزارم ثانیه به چند نگرانی همزمان فکر می کنیم و در آن لحظه هم متوجه این امر نمی شویم که چقدر به خودمان صدمه زده ایم.
«وقتی اضطراب هایمان به نحوی روشمند نظم و ترتیب یابند بی اعصابی‌مان نیز به طور کلی افول خواهد یافت.
بایستی با اضطراب‌هایمان شاخ به شاخ شویم باید خودمان را مجبور کنیم که تصور کنیم اگر پیشگویی های بدشگون و فاجعه آمیز این اضطراب ها واقعا رخ دهد چه اتفاقی خواهد افتاد.»
ذهن ما به این شکل عمل می‌کند که وقتی خیلی زیاد به مسئله ای فکر می کنیم ان مسئله را هر چقدر هم که کوچک باشد برایمان بزرگ می‌کند یعنی دقیقا ذهن ما از کاه می تواند کوه می‌سازد طوری که کاه را به کلی فراموش کنیم و فقط به نگرانی کندن کوه بیاندیشیم مشکلی که اصلا وجود ندارد!
این خیلی مهم است که برای ذهنمان مشخص کنیم که دقیقا نگرانیمان در مورد چیست و اصلا اگر آن اتفاق بیفتد،پیش آمد واقعی بعدش چیست.
در ادامه ی نویسنده برای به قول خودش شاخ به شاخ شدن با اضطراب ها تمریناتی ارائه می دهد:
موضوع هایی روی کاغذ بیاورید که پیش از چیز های دیگر شما را نگران می کنند اصلا مهم نیست که این موضوعات پیش پا افتاده یا کمیک باشند اگر چیزی به ذهنتان نمی رسد از لیست زیر کمک بگیرید:(حداقل هشت جمله)
کار
رابط
فرزندان و والدین
سلامتی
پول
کارهای انجام نشده
بعد از تهیه‌ی این لیست ناگهان متوجه می‌شوید احساس نوعی سبکی عجیب می کنید.
حالا باید یک اضطراب را واگشایی کنیم. یعنی چه؟ یعنی هر اضطراب را برای خودمان به دو روش عمل گرایانه و عاطفی باز کنیم.
در واگشایی عمل گرایانه پرسش های زیر را مورد بررسی قرار می دهیم
باید چه گام هایی برداریم؟
دیگران باید چه کارهایی بکنند؟
بعد باید چه اتفاقی بیفتد؟
اکنون به جای اضطراب با یک مجموعه از گام ها سر کار داریم.
و در واگشایی عاطفی احساسمان را با جزئیات بیشتری توضیح می دهیم و می نویسیم.
در پایان این تمرینات، نویسنده به این موضوع اشاره می کند که قرار نیست با این تمرینات نگرانی ها حل و فصل شوند بلکه قرار است به آرامش برسیم و نگرانی را درست ببینیم تا بتوانیم درست قدم برداریم و تصمیم بگیریم.
