نظرتان درباره‌ی عبارت «کوره‌راه‌های چاره جویانه» چیست؟
از دستاوردهای رونویسی این است که نگاه ما را تیزتر می‌کند.این عبارت را نیز چند روز پیش وقتی در حال رونویسی از روی کتاب روزها در راه بودم،دیدم.
می‌دانم که خیلی عجیب است یک نفر این سؤال را بپرسد.حساسیت زیاد روی کلمات یک کتاب من را به این سؤال رساند.فکر می‌کنم کشف رمز و راز عبارات و کلمات استفاده شده در متن بزرگان ادبیات،دایره‌ی لغت ما را گسترده‌تر و قلممان را رشد می‌دهد.
به خودم گفتم چطور کوره راه می‌تواند چاره جویانه باشد؟شاید برای کسی که نسبت به کلمات حسی ندارد،فکر کردن به این سؤال احمقانه و اتلاف وقت به نظر بیاید. اما من بر آن شده بودم که هر طور شده جواب این سؤال را بیایم.
اول از همه کوره راه را در واژه یاب چک کردم. به تصویری که از آن در ذهنم داشتم شک کرده بودم.
کوره راه:راهی که ناراست و پرپیچ مثل راه مارپیچ باشد و رونده ٔ آن راه گم کند.
چطور می‌شود در راهی که معنایش به گم شدن برمی‌گردد،چاره‌ای جست؟ یک سؤال به ظاهر احمقانه‌ای دیگر.
با خودم فکر کردم پس گم شدن در یک راه پر پیچ و خم آنقدر هم که فکر می‌کنیم،بد نیست.گاهی آدم در یک راهی گم می‌شود و فکری ناب یا چاره‌ای برای مشکلش را پیدا می‌کند. گاهی راه‌های پر پیچ و خم پر از ایده برای یافتن چاره می‌شوند. گم کردن راه پس همیشه بد نیست همانطور که بعضی اشتباهات بد نیستند. رونده‌ی راهی که به یک کوره راه چارجویانه برسد قطعاً خوش شانس است. البته خوش شانسی‌اش از آن نوع است که به آماده بودن خودش برمی‌گردد.
در دل یک عبارت ساده‌ی دو کلمه‌ای کوره‌راهی بود که چند وقت من را برای پیدا کردن راه درگیر کرد. بعد از پیدا کردن راه احساس فردی را داشتم که با رمز گشایی یک نقشه و گم شدن‌های فراوان به یک گنج بزرگ رسیده است!این حس را با هیچ حسی در دنیا نمی‌شود عوض کرد.
شما چه اصطلاح جدیدی به‌تازگی یاد گرفته‌اید؟
نظرتان درباره‌ی عبارت «کوره‌راه‌های چاره جویانه» چیست؟
