امشب از شما می خواهم با من همراه شوید تا نگاهی به تحصیل کرده های واقعی جامعه بیندازیم.می خواهم شما را به دانشگاه یعنی مهد تحصیل و آدمهای تحصیل‌کرده ی این مملکت ببرم!

من خودم دانشجو هستم و خیلی خوب می توانم آنجا را برایتان شرح دهم.ما دو جور آدم تحصیل‌کرده در دانشگاه می بینیم.آنهایی که خیلی خشک و رسمی اند و باید با آنها خیلی خشک برخورد کرد و اصلا نمی شود با آنها دوست شد(چه استاد و چه دانشجو)و عده ای دیگر که خیلی دوستانه برخورد می کنند و آدم با آنها احساس راحتی بیشتری دارد.امیدوارم استادانتان از این دسته باشند!

از دانشگاه میایم بیرون.همه دعوتید خانه‌ی ما

امروز که داشتم مطالب سایت را کمی جمع و جور و دسته بندی می کردم، چشمم به  داستان کوتاهی خورد که قبلا نوشته بودم.وقتی بازش کردم دیدم چقدر سخت نوشت شده است. برایم عین استادی بود که هیج جوره نمی توانم با او ارتباط برقرار کنم.کلمات همان کلماتی بود که در داستانهای الانم می نویسم. دانش همان دانش بود ولی با نوشته ها و داستان کوتاه هایی که حالا می نویسم حس راحتی بیشتری دارم.

چند روز پیش یک خاطره ای از دوست عزیزی می خواندم.وقتی می خواندمش ذهنم مدام فرار می کرد.کلمات در متن خیلی غنی بودند و معلوم بود نویسنده، دانش ادبی خیلی بالایی دارد ولی در نوشته اش راحتی نمی دیدم.

خیلی اوقات برای من این ماجرا پیش می‌آید که متنی می نویسم و با خودم می گویم:«چقدر سخت نوشتی!»نه از این جهت که کلمات قلمبه سلمبه بکار برده باشم؛ بلکه از این جهت که هنگام خواندنش حس می کنم تحت فشارم.

طبق بررسی های انجام شده در آزمایشگاه خانه‌ام به این نتیجه رسیدم که تفاوت بین نوشته سخت و راحت در میزان دوستی است!

بله دوستی

وقتی استادی با دانشجویانش سعی می کند دوست باشد ،کمی از خشک بودن فاصله می گیرد. ما کنار کسی که با او دوست هستیم قطعا راحت تریم.

وقتی هم نویسنده ای با نوشتن دوست باشد نوشته اش راحت تر است.خواننده هنگام خواندن نوشته اش احساس بهتری دارد.

فکر می کنم دوستی با نوشتن هم فقط با ارتباط زیاد با او بدست می آید. بعد اینکه آن ارتباط را سخت تر هم نکنیم خیلی مهم است یعنی آزاد بنویسیم. آزاد آزاد اینطوری هر روز یک قدم به نوشتن نزدیک می شویم.

قرار نیست همیشه وقتی می نویسیم هدفمان داستان نویسی یا یک جستار یا قطعه باشد گاهی لازم است تنها هدفمان دوستی بهتر با نوشتن باشد و هر چه دل تنگمان می خواهد با نوشتن در میان بگذاریم.

 

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

2 + 4 =