سرعت بالا برای حافظهام خطر دارد،چون حافظه به زمان و آگاهی فضایی-مکانی وابسته است.
پیادهروی؛سکوت،در زمانهی هیاهو| ارلینک کاگه |نشر گمان
سرعت این روزها ورد زبان ماست.همه به دنبال این هستیم که کارهایمان با سرعت بیشتری انجام شود.
خب بد هم نیست.یعنی بد هم نبود تا زمانیکه برای هر کاری درخواست سرعت بیشتر طلب کردیم.
به آدمهایی تبدیل شدیم که همیشه سرشان شلوغ است و کاری برای انجام دادن دارند.وقت استراحتشان هم به شبکههای پرسرعتتر پناه میبرند.
دغدغهی خیلی از ما این است که مدام همه چیز را فراموش میکنیم. یکی از دلایل فراموشی میتواندسرعت بالای انجام کارها باشد.
ما به حافظهمان اجازهی تحلیل مسائل را نمیدهیم.وسایل نقلیهی پر سرعت را جایگزین پیادهروی کردهایم.با دیدن یک سلسله استوری از جنوب کشور به شمال کشور سفر میکنیم. فرصتی برای سکوت و تحلیل مسائل به خودمان نمیدهیم و به دنبال این هستیم که فقط و فقط پیش برویم هر چه تندتر بهتر.
چرا کرونا برای خیلی از آدمها مفید هم واقع شد؟چون ترمز زندگیشان کشیده شد.فرصتی برای آرام نشستن و فکر کردن پیدا کردند.
لازم است ترمز زندگی را بکشیم بدون اینکه کرونا جان زحمت این کار را بکشند.فکر کنیم چه کردهایم و چه میخواهیم بکنیم.
این همه عجله برای چیست؟!