معیار مناسبی برای اندازه گیری رشد مهارت در نویسندگی:کم شدن فاصله‌ی دست و مغز. «شاهین کلانتری»
وقتی این جمله را خواندم تمام وقتهایی که مینویسم جلوی چشمم ظاهر شدن تا بفهمم واقعا پیشرفت کرده‌ام یا نه!
و با کمال تعجب دیدم که بله.این روزها تقریبا همه‌‌ی چیزهایی که مینویسم حرف‌های مغزم هستند و این ماجرا را فقط مدیون یک چیزم:
آزاد نویسی
اینکه قلم را بگذاری روی کاغذ و فقط و فقط بنویسی کمک میکند قلمت نرم شود.وقتی قلم آدم نرم می‌شود با مغزش ارتباط بهتری می‌گیرد و راحت تر می‌شود آن چیزی را که در ذهنمان است بنویسیم.
به نظرم این مطلب خیلی مهم است که آنقدر نوشته باشیم که دستمان نرم و ساده آن چیزی‌که مغزمان می گوید را بنویسد.
در این مدت خوب فهمیدم راه پیشرفت در نویسندگی برگه سیاه کردن است!نوشتن نوشتن و باز هم نوشتن.
وقتی قلم و دست آدم آزاد می‌ماند تا هزار کلمه حتی شده چرت و پرت محض بنویسد بعدها راحت تر حاضر می‌شود که در بند باشد و آن چیزی که مدنظر ماست بنویسد!!
پس فراموش نکنیم آن چیزی که سبب پیشرفت در نویسندگی می‌شود نوشتن است.
