تا به حال سری به چت‌های قدیمی‌تان زده‌اید؟آدم با خواندن چت‌های قدیمی از اینکه حال و هوایش چقدر تغییر کرده تعجب می‌کند. چند روز قبل چت‌های خودم با یکی از دوستانم را می‌خواندم. حرف‌هایمان دقیقاً متعلق به یک سال پیش بود. سی و یکم تیر سال قبل. شبی که به فردایش قرار بود کارگاه صد داستان  برگزار شود. می‌دانید من از آن دست آدم‌ها نبودم که از بچگی رؤیای نویسنده شدن داشته باشند. تا یک سال پیش چیز زیادی نمی‌نوشتم. اگر بخواهم اعتراف کنم حتی کتاب زیادی هم نمی‌خواندم. تنها [...]

تا وقتی بچه بودیم گفتن چیزی که حس می‌کردیم،سخت نبود.بنابراین کودکان با صدای خودشان حرف می‌زنند و می‌نویسند. پیتر ال‌باو برایم خیلی عجیب بود که تا این حد راحت و آسوده می‌تواند دیده‌ها و شنیده را تعریف کند. در ذهنش دو دو تا چهارتا نمی‌کرد. صرفاً حرفی را نمی‌زد که به سودش باشد. در حرف‌هایش بویی از سانسور نبود. همه‌ی آنچه بود صادقانه با اندک کلماتی که می‌دانست بیان می‌کرد. این بچه‌‎ی چهار ساله همیشه من را به وجد می‌آورد. کودکان نه تنها الگوهای خوبی برای زندگی بلکه الگوی خوبی [...]

این روزها بازار به لرزه درآوردن دلِ درختان توت بینوا حسابی گرم است. هر جا که می‌نگریم نشان از قامت هموطنی می‌بینیم که یا به درخت آویزان شده یا اینکه با چند نفر از دوستانش زلزله‌ای به راه انداخته. تا به حال فکر کرده‌اید نوشتن چقدر شبیه به تکاندن درخت توت است؟(اگر سریال دزد و پلیس را دیده باشید حتماً این جمله برایتان آشناست!) وقتی درخت توتی را می‌تکانیم رسیده و نرسیده،خراب و سالم همه با هم میفتند. ما نمی‌توانیم زیر درختی بایستیم و دستور بدهیم فقط سالم و رسیده [...]