در آستانه‌ی دویست پستی شدن سایت به وبلاگ نویسی و فوایدش خیلی فکر می‌کنم. به اینکه تا اینجای کار وبلاگ نویسی چه چیزی را در من رشد داده است.
برای اولین نکته باید بگویم وبلاگ نویسی به من کمک کرد که فن بیان بهتری داشته باشم. بله. فن بیان. از من می‌شنوید اگر می‌خواهید در مورد موضوعی کنفرانس دهید ابتدا تصمیم بگیرید در قالب پست وبلاگ منتشرش کنید!
این تصمیم کمک می‌کند به زندگیتان دقیق شوید و سعی کنید آن موضوع را در زندگیتان پیدا کنید. کم کم حتی نسبت به اسم آن موضوع هم حساسیت پیدا می‌کنید و هر جا که می‌شنوید شاخک‌هایتان تیز می‌شوند. آنقدر به صورت خودآگاه و ناخودآگاه اطلاعات جمع می‌کنید که به نوعی از اعتماد به نفس می‌رسید. اعتماد به نفسی که به شما اجازه‌ی صحبت در هر جایی را می‌دهد. به قول اخوان ثالث:
«نشد که این دل دیوانه در میان نکشد به هر کجا که نشستیم گفت و گوی ترا»
فکر می‌کنم اخوان ثالث این بیت شعر برای موضوعی گفته که می‌خواسته در قالب پست منتشرش کند! آنقدر به موضوع فکر کرده که ورد زبانش شده.
مثلا همین موضوع فواید وبلاگ نویسی من اگر برای این پست نبود شاید تا این اندازه به این مسئله فکر نمی‌کردم. ولی حالا که در موردش نوشته‌ام احساس می‌کنم خیلی خوب می‌توانم مطالب را در ذهنم دسته بندی کنم و در موردش حرف بزنم.
ادامه دارد…
یک پاسخ