من خودم را هرگز یک «فمینیست» نمی‌نامم. هرگز!هر کجا که مرا «فمینیست» می‌نامند، من حالم به‌هم می‌خورد. و مرتباً باید توضیح بدهم که مرا به عنوان «فمینیست» معرفی نکنند.

«الن سیکسو»

تا به حال به لقب هایی که به خودمان و دیگران می‌دهیم دقت کرده اید؟

.

.

این روزها من با مادام سیکسو بیدار می‌شوم.با ایشان درس میخوانم.با ایشان غذا میخورم. می‌نویسم و می‌خوابم.تنها جایی که با ایشان نیستم در خواب است آن هم به این دلیل که من خیلی خیلی کم خواب می‌بینم!

برای یک سری تحقیقات به نظرات این نویسنده‌ی فرانسوی احتیاج دارم.شب و روزم با این نویسنده می‌گذرد و خیلی ذهنم درگیر زندگی این نویسنده شده است.

وقتی که جمله ی بالا را خواندم بسیار تعجب کردم.خانم الن سیکسو زنی است که تحولی عظیم در دنیای نویسندگی زنان به وجود آورده است.

خالق جنبش نوشتار زنانه و اعطای نثر خاص به نویسندگی زنان می‌گوید از واژه ی فمینیست حالش بهم میخورد و اصلا دوست ندارد این لقب را به او بدهند.

زنان و مردان زیادی را می‌شناسم که این لقب را به خود انتساب می‌دهند ولی هیچ کاری برای تغییر وضع زنان نکرده اند.

چند شب پیش آقای شاهین کلانتری در لایوی گفتند چه فرقی می‌کند به شما لقب نویسنده بدهند یا ندهند همین که شما می‌نویسید و از نوشتن لذت می‌برید کافیست.

با خودم فکر کردم بله این درست است.ما القاب زیادی به خودمان و دیگران می‌دهیم.حرفی در هوا برای تغییر زندگی زنان می‌زنیم تا به ما لقب باکلاس فمینیست بدهند.اما وقتی پای عمل وسط می‌آید هیچ چیزی،هیچ عملی و هیچ دستاوردی برای ارائه نداریم.

چه فرقی می‌کند که چه لقبی به ما اعطا می کنند؟چه فرقی می‌کند که به ما نویسنده یا فیمینست می‌گویند یا نه؟

ما فقط فقط وظیفه داریم از کارمان لذت ببریم و آن را به بهترین شکل ممکن انجام بدهیم.

اگر به نوشتن علاقه داریم بدون توجه به نظر دیگران و اینکه به ما چه لقبی می‌دهند بنویسیم.اگر می‌خواهیم برای وضع زنان کاری بکنیم،بدون حرص گرفتن لقب باکلاس فمینیست دست بکار شویم.

امیدوارم در هر کاری هستیم بتوانیم نه فقط برای گرفتن یک لقب بلکه برای دل خودمان و پیشرفت جامعه کاری کنیم.

یک پاسخ

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد.

53 + = 57