زمان معینی را در نظر بگیرید و هر روز حداقل نیم ساعت بنویسید.تلاش کنید در این نیم‌ساعت پشت میز کارتان دوام بیاورید و هیچ کار دیگری جز نوشتن انجام ندهید.

تونی کوشنر

با سلام خدمت جناب تونی کوشنر

سخنتان بسیار متین است اما قبول کنید توصیه‌تان راحت نیست.

در عصر ما شاید فقط برای یک‌ کار بشود آسوده ساعت‌ها نشست.آن یک کار هم قطعاً نوشتن نیست.

خوش به سعادت کسی که توانایی نشستن به قصد نوشتن در وجودش جوانه زده است.

امروز داشتم فکر می‌کردم شاید این فرار از نوشتن به دلیل این است که ما بر خلاف توصیه‌های بسیار هنوز هم به روند نوشتن ایمان نداریم.

اجازه دهید واضح‌تر حرف بزنم.منظورم این است که ما ایمان نداریم که نوشته حین نوشتن شکل می‌گیرد.

ما اگر ایده‌مان کامل نباشد می‌ترسیم پشت میز بنشینیم چون فکر می‌کنیم کم خواهیم آورد.

از طرفی خود شروع نوشتن در بیشتر اوقات کسالت بار است.

قطعاً شما که تجربه‌ی نوشتن دارید می‌دانید که حتی اگر شیفته‌ی نوشتن هم باشیم باز هم لحظاتی نوشتن برایمان دشوارترین کار دنیا خواهد بود و در همین لحظات است که گوشی موبایل چشمک می‌زند.

می‌دانم می‌دانم می‌خواهید بگوید خب شما باید این حواسپرتی‌ها را از محلی که در آن می‌نویسید،دور کنید.

من هم تمام تلاشم این است که این کار را بکنم اما باز هم می‌گویم نشستن به قصد نوشتن بسیار بسیار دشوار است.

با این حال می‌دانم چقدر توصیه‌تان مفید است.نه فقط به هنگام نوشتن بلکه در حین اجرای هر کاری اگر متمرکز باشیم قطعاً نتیجه‌ی بهتری خواهیم گرفت.

بسیار متشکر از توصیه‌ی گرانبهایتان

ارادتمند شما

یک کاتب