فکر می‌کنم بلند پروازانه‌ترین آرزویم این است که دانسته‌هایم را به دیگران منتقل کنم.
فرانک سیناترا
سلام بر جناب فرانک سیناترا
فرانک عزیز من با شما در دوره‌ی سمپوزیوم نویسندگی آشنا گردیدم.و بسیار خرسندم بابت این آشنایی.
جمله‌تان مرا به یاد دوران کودکی‌ام انداخت.باور نمی‌کنید چقدر مشتاق بودم هر آنچه یاد می‌گیرم به عروسک‌های کوچکم یاد بدهم!
بعد‌اً که بزرگ شدم همسن و سال‌های خودم در فامیل را جایگزین عروسک‌های کوچکم کردم.
من معتقدم بخش مهمی از یادگیری،یاد دادن است.آدم وقتی دانسته‌هایش را انتقال می‌دهد تازه متوجه می‌شود در کجای یادگیری‌اش نقصی وجود دارد که باید اصلاح شود.
فرانک جانم پیشنهاد من برای رسیدن به این آرزویتان وبلاگ نویسی است.
می‌دانید چرا؟
چون ما نمی‌توانیم مدام به دنبال دیگران باشیم و هر چیزی را که یاد می‌گیریم به زور در حلقشان فرو کنیم!
وقتی وبلاگی داشته باشیم هر کس که مشتاق باشد دانسته‌هایمان را بخواند، خودش سر و کله‌اش پیدا خواهد شد.
به این شکل هم روح یاد دهنده ما ارضا می‌شود و هم آدم‌ها نه به اجبار بلکه به اختیار قدمی برای ارتباط با ما برمی‌دارند.
فرانک عزیز امیدوارم توانسته باشم قدمی در راستای تحقق آرزویت بردارم.
با احترام فراوان به روح هنرمند و آرزوی بزرگت
ارادتمند شما
یک کاتب
کاش بود و مثل ما وبلاگ نویسی را شروع می‌کرد.